SF : HIDDLEWORTH
Story : I Love Coffee 3
Pairing : Chris Hemsworth x Tom Hiddleston
ฟิคเรื่องนี้เป็นเพียงจิตนาการของผู้แต่ง
ไม่ได้มีเจตนาจะทำให้ตัวละครเสื่อมเสียใดๆทั้งสิ้น
อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะครับผม!
wordpress : https://hiddlesworthnutty.wordpress.com
Twitter : https://twitter.com/Hiddleworth_nut
มือหนาจับหูแก้วทรงแปลกขึ้นมาจ่อที่ริมฝีปาก ก่อนจะหยุดชะงักลงยามนึกถึงคนที่แนะนำกาแฟดีๆให้เขาดื่มในตอนนั้น เขายังคงจดจำรายละเอียดต่างๆได้ดี ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตา สีผม สีตา และที่สำคัญที่สุด… จำทางไปบ้านของอีกฝ่ายได้ด้วย ก็นะเขาเป็นคนที่จำแม่นเสียด้วย นั่นถือเป็นข้อดีของเขาอย่างหนึ่งละนะ มือหนาที่กำลังจะทำหน้าที่ของมันต่อกับหยุดชะงักลงอีกครั้งเมื่อมีใครคนหนึ่งเปิดประตูเข้ามาหา และมันทำให้อารมณ์ของเขาบูดลงแทบจะทันที
“วันนี้มีเรื่องอะไรหละ ถึงได้ขึ้นมาหาฉัน?” เอ่ยถามออกไปเหมือนทุกที เพราะเขารู้ว่าถ้ามันไม่มีเรื่องอะไรที่หนักเกินตัวของไอพนักงานตัวสูงตรงหน้าเขาคนนี้ มันคงไม่ขึ้นมาเหยียบที่ห้องทำงานของเขาเป็นอันขาด รู้อะไรไหม? ขนาดเศษฝุ่นจากห้องทำงานของมัน ยังไม่เคยมาปลิวผ่านไปมาในห้องเขาเลย แถมมันยังจะเสียมารยาทเข้ามาในห้องของเขาโดยที่ไม่ยอมเคาะประตูแบบนี้อีก เป็นคนอื่นคงโดนไล่ออกไปแล้ว แต่ไอคนๆนี้มันเป็นข้อยกเว้นซึ่งมันก็มีแค่คนๆเดียวที่กล้าทำมารยาทง๊ามงามแบบนี้… มันเป็นน้องชายตัวแสบของเขาเอง
“น้องชายสุดหล่อจะคิดถึงพี่ชายหน้าหมีคนนี้ไม่ได้หรือไงกัน?” พูดพลางสาวเท้าเร็วๆเข้ามาหาพี่ชายตัวโตที่ยืน…? ดื่มกาแฟ!!!
“เฮ้!!! ฉันคงไม่ได้ตาฝาดใช่ไหมที่เห็นนายกำลังจะดื่มกาแฟ!”
ตาคมเบิกกว้างอย่างไม่เชื่อในสายตาตัวเอง จะให้เชื่อได้ไง! ในเมื่อไอพี่ชายตัวดีของเขาไม่เคยแตะกาแฟสักยี่ห้อ แถมยังประกาศให้คนทั้งบริษัทรู้อีกว่าห้ามสั่งกาแฟมาให้เจ้าตัวดื่มไม่ว่าจะโอกาสอะไรก็ตาม ขนาดนัดคุยงานกับลูกค้าเจ้าตัวยังลงทุนเลี้ยงมื้ออาหารใหญ่ๆแทนการดื่มกาแฟแก้วสองแก้ว ไอพี่นี่มันแปลกคน = =
“ก็เห็นอยู่แล้วนายจะถามทำไม ไม่มีอะไรจะพูดหรือไง หรืออยากจะมากวนประสาทฉันเล่น ห๊ะ?”
คริสพูดพลางขมวดคิ้วหงุดหงิด เจอไอเลียมแต่เช้ามันต้องเซงจิตทั้งวันทั้งคืนแน่ๆ ไอนี่มันเป็นตัวป่วนสำหรับเขาเลยนะจะบอกให้ แต่ถึงยังไงมันก็ยังเป็นน้องที่เชื่อฟัง นั่นก็คือข้อดีของมันที่ยังคงเหลืออยู่ถึงตอนนี้มันแทบจะไม่เหลือแล้วก็ตาม หึหึ
“เหอะๆ เห็นหน้าฉันทีไรนายก็พูดแบบนี้ตลอด ทำไม? ทนความหล่อของฉันไม่ไหวก็บอกมาเถอะน่า”
เลียมยิ้มกว้างจนเห็นฝันครบ 32 ซี่ รู้สึกดีใจเล็กๆที่สามารถกวนประสาทไอพี่ชายตัวดีนี่ได้ สังเกตได้จากติ้วที่เริ่มจะผูกกันเป็นโบว์นั่น เห็นแล้วมันขำดีนะ ไม่เชื่อลองนึกภาพหมีอดเนื้อดิ หงุดหงิด และโมโหร้ายน่ารักดีเนอะ หุหุ
“ถ้าจะมาพูดแค่นี้ก็กลับไปทำงานของนายสะ! อย่ามายั่วโมโหฉันเลียม ตอนนี้ฉันอารมณ์ดีๆอยู่ อย่ามาทำให้มันพังพินาศเพราะปากหมาๆของนาย”
คริสเดินหนีออกมาจากตรงที่เลียมยืนอยู่ ทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ประจำตำแหน่งพลางยกแก้วกาแฟดื่มหมดในคราวเดียว ถ้าหากจะมาดื่มด่ำค่อยๆจิบทีหละนิด มีหวังอารมณ์เสียขว้างแก้วแตกอดกินกันพอดี – –
“เมื่อวานนายไปไหนมา อย่าคิดว่าฉันไม่เห็นนายนะ ว่าแอบไปส่งหนุ่มน้อยนั่นที่ไหนหนะ”
เลียมค่อยๆก้าวมาหาคริสช้าๆที่ตอนนี้หันมามองเขาด้วยแววตาตกใจปนสงสัยนิดๆ ตกใจหละสิว่าเลียมสุดหล่อคนนี้รู้ได้ยังไง ฮ่าๆๆ แอบพาสาวไปดินเนอร์ที่ร้านเล็กๆแถวนั้นพอดี เลยเห็นไอพี่ชายคนนี้ไปส่งหนุ่มน้อยน่ารักเข้า แต่ไม่เข้าใจว่าจะเดินมาทำไม ไอพี่บ้านี่มันมีรถเป็นร้อยๆคัน เรียกได้ว่า ชีวิตมันหรูมาก ไม่ยอมเดินบนพื้นถนนเลยแม้แต่ก้าวเดียวแต่ก็นะ… เราไม่เคยเห็นอีกด้านของท่านประธานนี่ จะไปมองด้านเดียวก็ไม่ถูกเนอะ มันต้องดูกันหลายๆด้านจริงไหม -..- และเมื่อนึกไปถึงตอนนั้นที่ชายหนุ่มตัวเล็กจะหันมาหาพี่ชายเขา มันช่างประจวบเหมาะเจาะเสียเหลือเกินกับรถที่ขับมาจอดบังตรงเขาไว้พอดี มันเลยทำให้ไม่เห็นหน้าชายหนุ่มน่ารักคนนั้นเลย!!! รู้สึกเสียดายแปป ไม่อย่างนั้นคงมีเรื่องล้อไอพี่หน้าหมีคนนี้ทั้งวันแน่ๆ มันคงเป็นอะไรที่สนุกปากมาก -..-
“นายพูดเรื่องอะไรของนาย ฉันไม่เห็นจะรู้เรื่องอะไรที่นายพูดเลยซักนิด กลับไปทำงานไปเลียม” พยายามทำสีหน้าให้เป็นปกติที่สุดแล้วในตอนนี้ มือหนาหยิบเอาเอกสารที่อยู่ใกล้มือที่สุดมาอ่านลวกๆแล้วลงมีเซนต์ในส่วนที่ถูกกำกับไว้ ตาคมตวัดไปหาอีกฝ่ายที่นั่งบนขอบโต๊ะทำงานของเขาแล้วกอดอกจ้องหน้าอย่างต้องการคำตอบมากกว่าคำแก้ตัว
“ไม่เนียนเลยนะพี่ชาย บอกมาไม่งั้นรู้ถึงหูพนักงานทุกบริษัทของเราแน่ๆ”
“ก็แค่ไปส่งเขากลับบ้านเฉยๆน่า ไปไหนก็ไปสะคนมันต้องการสมาธิในการทำงาน!”
“โอเคๆ งั้น…? ตั้งใจทำงานหละ อย่ามัวแต่คิดถึงหนุ่มน้อยน่ารักคนนั้น ฮ่าๆๆ!” พูดจบก็รีบวิ่งหลบตีนใหญ่ๆที่แทบจะประเคนมาอบู่บนหน้า เกือบไปๆ ดีนะที่ออกมาทัน
ปรึก!!!
แรงถีบมหาศาลที่ตรงบั้นท้าย ทำเอาเลียมที่ยืนอยู่หน้าห้องท่านประธานถึงกับเซถลาไปข้างหน้าจูบพื้นโดยอัตโนมัติ ทั้งเจ็บทั้งเสียคะแนนความหล่อในวันนี้ไป เพราะไอพี่บ้านี่แท้ๆ!!!
“ขอบคุณที่บอกนะเลียม ตอนนี้ฉันรู้สึกว่ามีสมาธิในการทำงานมากขึ้นกว่าเก่าเลยหละ ตั้งใจทำงานนะ อย่ามัวแต่นอนหละ ฮ่าๆๆ”
คริสพูดพลางปิดประตูห้องทำงานของเขาลง ท่ามกลางสายตารอบข้างที่มองเลียมเป็นตาเดียว ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมากับท่าทางหล่อๆที่เขาจัดให้ จูบปากนิ่มๆของสาวไปเยอะ งั้นก็จูบปากแข็งๆของพื้นไปบ้างแล้วกัน สะใจคริส!!! สะใจคริส!!!!!
——————————————————————————————————————
ร่างบางนั่งฟังประชุมพลางนึกอะไรเรื่อยเปื่อย ไม่ใช่ว่าเบื่อหรอก แค่กำลังคิดอยู่ว่า วันนี้จะทำอาหารอะไรเป็นมื้อค่ำที่แสนพิเศษดี ก็นะ นานๆทีจะมีแขกมาทานมื้อค่ำที่บ้านนี่จะให้ทานอะไรธรรมดาๆที่ทำแปปเดียวเสร็จมันก็ดูไม่ดี ต้องทำอะไรที่เจ๋งๆสักหน่อย มือเรียวควงปากกาในมือไปมาพลางคิดเมนูอาหารที่ตนพอจะทำเป็นไปเรื่อยๆจนลืมไปแล้วว่าในห้องนี้กำลังประชุมกันอยู่
“จบการประชุม ขอให้ทุกคนตั้งใจทำงานกันต่อไปนะ”
เสียงหัวหน้าพูดจบ ทอมก็รีบเด้งตัวขึ้นมาจากเก้าอี้แทบจะทันที มือเรียวเก็บของอย่างคล่องแคล่วแล้วรีบสาวเท้าออกจากห้องไปทันที โดยมีสายตาหลายคู่มองตามอย่างงงๆ
“นั่นโธมัสจะรีบไปไหนหนะ?”
พูดแกมาพร้อมกันทั้งห้องประชุม มันจะไม่ใช่เรื่องแปลกหรอก เพราะจริงๆทอมจะต้องนั่งจดรายละเอียดในห้องนี้อีกเพื่อให้ตนเข้าใจมากขึ้น แถมเจ้าตัวยังบอกอีกนะ ว่าได้ต้นฉบับดีๆเยอะหลังจากที่ประชุมเสร็จ เพราะห้องมันได้บรรยากาศดีเอามากๆ คงสำหรับทอมคนเดียวหละนะ ใครจะบ้ามานั่งในห้องประชุม มันดูออกจะกดดัน = = แต่นี่กลับผิดคาดครับท่าน! ทอมออกจากห้องไปคนแรก พระเจ้า! นี่มันเรื่องใหญ่สำหรับบริษัทเลยนะเนี่ย!
“เฮ้ๆๆ! นายจะรีบไปไหนทอม ไม่อยู่เขียนต้นฉบับก่อนหรือไง?” เสียงหนึ่งดังขึ้นขัดเขาก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้องทำงานไป
“ไม่หละ วันนี้ฉันมีนัดหนะ ฉันต้องไปแล้ว ไปก่อนนะ” พูดจบก็ส่งยิ้มกว้างไปให้อีกฝ่าย ขาเรียวรีบเดินออกไปอย่างรีบร้อน
เขามีนัดทานมื้อค่ำกับคนพิเศษนี่ ต้องทำตัวให้ดูดีก่อนที่เขาจะมาไม่ใช่หรอ ไหนจะต้องทำอาหารการกินอีก มันต้องเป็นค่ำคืนที่พิเศษสิ… เพื่อคริส
To Be Con…
Hiddlesworth_nutty 